مقایسه تراکم کراتوسیت‌ها در قرنیه‌های مبتلا به قوز قرنیه و قرنیه‌های طبیعی با استفاده از اسکن کانفوکال

هدف: مقایسه تراکم کراتوسیت‌ها در لایه‌های مختلف استرومای قرنیه در مبتلایان به قوز قرنیه و افراد طبیعی با استفاده از اسکن کانفوکال. روش پژوهش: این مطالعه بر روی 39 چشم از 26 بیمار مبتلا به قوز قرنیه بدون سابقه استفاده از لنز تماسی و 28 چشم از 14 فرد طبیعی بدون سابقه استفاده از لنز تماسی (گروه شاهد) انجام شد. همه افراد تحت ارزیابی چشم‌پزشکی و توپوگرافی رایانه‌ای و اسکن کانفوکال قرار گرفتند. تراکم کراتوسیت‌ها در نواحی قدامی (10 درصد قدامی)، میانی (67-33 درصد میانی) و خلفی (10 درصد خلفی) استرومای قرنیه اندازه‌گیری شد. یافته‌ها : در مجموع 67 چشم از 40 بیمار با میانگین سنی 6/6±7/27 (45-18 سال) بررسی شدند میانگین تعداد کراتوسیت‌ها در میلی‌متر مربع، در گروه شاهد 6/65±7/736 در لایه قدامی، 6/72±4/623 در لایه میانی و 8/45±6/608 در لایه خلفی استروما و در گروه قوز قرنیه 5/103±9/787 در لایه قدامی، 1/58±2/665 در لایه میانی و 69±2/604 در لایه خلفی استروما بود. تفاوت بین تعداد کراتوسیت‌های استرومای قرنیه در لایه‌های متناظر در دو گروه معنی‌دار نبود ولی تعداد کراتوسیت‌ها در هر گروه، از لایه‌های قدامی به سمت لایه‌های خلفی به طور معنی‌داری کاهش می‌یافت. با افزایش سن، تعداد کراتوسیت‌ها کاهش می‌یافت اما این کاهش از نظر آماری معنی‌دار نبود. تراکم کراتوسیت‌ها در قرنیه افراد مذکر نسبت به افراد مونث کم‌تر بود (019/0P=). نتیجه‌گیری: تفاوت مشخصی بین تعداد کراتوسیت‌های افراد طبیعی و افراد مبتلا به قوز قرنیه که از لنز تماسی استفاده نمی‌کردند؛ وجود ندارد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 267-262.